آبِي اللَّحْم ، عبدالله بن عبدالملك بن عبدالله الغِفاري (د 8ق/629م)، از صحابة پيامبر اكرم(ص). از زندگي او آگاهي بسياري در دست نيست و حتي در نام او نيز اختلاف نظر وجود دارد (ابن حِبان، 3/299، حاشية 4). ابن قتيبه (د 276ق/889م) در وجه تسمية او به آبي اللّحم گفته است: چون وي از خوردن گوشت حيوان مذبوح بر انصاب (سنگهايي در اطراف كعبه كه حيوانات را بر روي آنها براي بتان قرباني مي‌كردند)، خودداري مي‌كرد، بدين نام شهرت يافت (ص 323). ابن حبان (د 354ق/965م) نيز همين وجه را گفته است (3/300) و حاكم نيشابوري هم به نقل از ابوعبيده وجه شهرت او را نخوردن گوشت دانسته است (3/622).
آبي اللّحم در جنگ حنين شركت جست (همانجا) و به گفتة ابن حزم (د 456ق/1064م) در همان جنگ به شهادت رسيد (ص 186)، اما ابن اثير شهادت او را در جنگ خيبر ذكر كرده (اسدالغابه، 1/35) كه درست به نظر نمي‌رسد. عُمَير مولي آبي‌اللحم صحابي از او روايت كرده (حاكم نيشابوري، 1/327)، تِرمذي و نَسائي نيز از او نقل حديث كرده‌اند (ابن حجر، 1/13). مامقاني شهادت او را در جنگ صِفّين نوشته و آن را دليل بر حسن حالش دانسته است (2/196).

مآخذ: ابن‌اثير، عزالدين، اسدالغابه، قاهره، 1286ق، ج 1؛ ابن حبان، محمد، الثّقات، حيدرآباد دكن، مجلس دائره‌المعارف العثمانيه، 1372ق، ج 3؛ ابن حجر، احمد بن علي، الاصابه في تمييز الصحابه، قاهره، 1328ق، ج 1؛ ابن حزم، علي بن احمد، جمهره‌انساب العرب، بيروت، دارالكتب العلميه، 1403ق؛ ابن قتيبه، عبدالله بن مسلم، المعارف، به كوشش ثروت عكاشه، قاهره، دارالمعارف، 1960م؛ حاكم نيشابوري، محمد، المستدرك علي الصحيحين في الحديث، بيروت، دارالفكر، 1398ق؛ مامقاني، عبدالله، تنقيح المقال، نجف، المكتبه المرتضويه، 1350ق.
كاظم موسوي بجنوردي